1997 yılında Marmara Ünivesite'sinden psikolojik danışman olarak mezun oldum. Yalova'da yaşamayı tercih ettim, ve kendi alanımda iş bulamadım.

Kendime hiç uygun olmadığını, ancak deneyimledikten sonra anladığım bir alanda çalışmaya başladım. Günümüzden 19 yıl önce, 1999 yılında, sıcak bir yaz gecesi korkunç bir deprem oldu. Bu helikopter görüntüsünü izlerken hala gözlerimden yaşlar akıyor, gördüğüm sokaklar, tanıdığım insanların evleri hala yüreğimi yakıyor.

Bu olay benim kendi mesleğime dönüşümün sebebidir. O güne kadar çalıştığım ve itiraf ediyorum hiç sevmediğim işten istifa edip kendi alanımda çalışmaya başladım. Özellikle 1999-2002 arasında depremzede çocuklar ve aileleri ile çalıştık Yalova'da. Ne zor günlerdi. Mesleğe böyle bir travmayla çalışarak balıklama daldım. O dönemde Unicef'in yurtdışından gönderdiği terapistlerden eğitimler aldık, ODTÜ ve Hacettepe Üniversitesinden gelen hocalardan süpervizyonlar aldık. Çok yoğun çalıştık. Çok zorlandık ama o günler mesleki olarak bana çok şey kattı. Depremi yaşamayanın bunu anlaması zor belki ama benim hala aklımın bir köşesinde deprem korkusu yanar durur... #tbt böyle olsun istemezdim ama, bugün 16 Ağustos.

19 yıl önce pek çok insanın yarını görememişti...