Çocuklar dünyayı yetişkinlerden öğrenirler. Tamamiyle yabancı bir dünyaya doğar bir bebek. Onu yetiştiren kişilerin kurallarını öğrenir, hangi durumda nasıl tepki verildiğini öğrenir. Çocuklara sınır koymak ve varolan düzeni öğretmek önemlidir. Bir yandan da kendi tercihlerini yapmaları gerekir ki özgüvenleri gelişsin. Çocuk eğitiminde tek hedefimiz “büyümekte olan insanı yetişkin hayatına adapte etmek” olmamalı. Çocuğa özgürlük vermek ve sınır koymak konularında dengeyi bulmak çok zor. Ebeveynlik bir çeşit ip cambazlığı hem de kayalıklar arasında gerilmiş bir ipte, altında ağ olmadan yürümek gibi. İpten düşmek istemeyenlere bir kaç önerim var. Öncelikle çocuğunuzun sizin bir uzvunuz olmadığını kabul edin. O ayrı bir birey. Bu ne demek? Doğuştan getirdiği bir mizacı var, tercihleri var, ağız tadı var. Bunu kabul edin. Ebeveyni çocuğun bireyselliğine ve kişiliğine saygı duymalı ki çocuk koşulsuz kabu edildiğini hissetsin, saygı duyulduğunu bilerek güveni gelişsin ve saygı duymayı öğrensin. Çocuğunuzun her duyguyu yaşamaya ihityacı var. Kendinizce “kötü” diye nitelediğiniz duyguları yaşamasını engellemeyin. Bir çocuk hiç üzülmezse, hiç hayal kırıklığı yaşamazsa tolerası gelişmez, mücadele becerisi gelişmez. Yaşadığı duyguyu anlaması için ona destek olun. Bu duyguyla başa çıkması gerekiyorsa yol gösterin. Duyguyu dönüştürmesi gerekiyorsa beraber yapın. Bu duygu işleri sizin için de zorsa lütfen bir uzmandan destek alın. Çocuğunuza koyacağınız kural ve sınırlarda öncelik sıralaması yapın. Okula gitmek istemeyen bir çocuğun kıyafetini değiştirmesi mi önemlidir yoksa okula gitmesi mi. Açıkcası ben pijamayla gitmek istiyorsa öyle götürüyorum, ya da şortun altına lastik yağmur çizmesi giymek istiyorsa “peki” diyorum. Cinsiyetçi tanımlamalarınızı farkedin ve dilinizi cinsiyetçi sözlerden arındırın. Bütün çocuklar renkli giyinmekten hoşlanır ama sadece kız reyonları rengarenk. Bütün çocuklar mutfak oyunlarından hoşlanır ama erkek oyuncak reyonu!‘nda mutfak oyuncakları bulamazsınız. İki yaşından itibaren kendisini farketmeye başlayan çocuğunuzun bu algısını destekleyin. Giyim tarzından, seçtiği oyuncaklardan ya da kullandığı renklerden ötürü alay konusu edilirse çocuğunuzu sakinleştirin ve onu koruyun. Çocuğunuzun tercihine bıraktığınızda çok da büyük bir etki yaratmayacak şeyler için çocuğunuzla otorite savaşına girmeyin. Otoritenizi gerçekten gereken durumlarda kullanmak için kenarda bekletin. Çocuğunuzun söylediklerine kulak verin. Çocuğunuzun bedenini dinlemesini sağlayın. Yaşadıklarıyla ilgili geri bildirim verin. Çocuğunuzun içine doğduğu dünyayı anlaması için ilk rehberi sizsiniz. Temkinli adımlarla gittiğiniz takdirde ömür boyu de temel rehberi siz olacaksınız. Bir çocuğu yetiştirmek demek aslında ebeveyn olan kişinin kendini yetiştirmesi demektir. Siz geliştikçe çocuğunuz sizi model alacak ve değişecektir.