Anne bu köfte insan eti mi?
Hayır çocuğum insan eti yenmiyor?
Neden?
Hadi gel de cevap ver bu soruya.
Bir Hannibal Lecter yetiştirdiğimi düşünmüyorum. Hatta çocuğumun sorduğu bu sorunun mantığını da anlayabiliyorum. Bir canlıyı kesip etinden yemek yapabiliyorsak bunun inek ya da insan olması arasında bir fark yok bir çocuğa göre. İnsanın yenmeyeceği, ineğin yenebilirliğine kim karar veriyor (tabi ki biz insan cinsi)
Çocuklar tüm canlıları eşit görüyorlar.
Henüz çocuğuma et yedirmeme tavrını gösteremiyorum. Ben yemiyorum. Sen neden yemiyorsun diye sorduğunda, büyüyene kadar yeterince yediğimi bu yaştan sonra hayvan yememe gerek olmadığını söylüyorum. Benimle hamburger yemek istediğinde sana da et olmayan köfte yapalım beraber hamburger yiyelim diyor.
Süt içmeyi çok seviyor. Büyüdükçe içmesen olur diyorum. İnek sütü inekler içindir diye belirtiyorum ancak içmesini katı bir tavırla engellemiyorum.
Yediği etin ne eti olduğunu sorduğunda inek eti cevabını veriyorum. Nasıl et çıkarıldığını sorduğunda, hayvanın kesilerek öldürüldüğünü söylüyorum. Elbette 5 yaşındaki bir çocuğa mezbaha görüntüsü izletmiyorum.(Bu yazıyı yaklaşık olarak bir yıl önce yazmışım, çocuğum şimdi 6 yaşını doldurmak üzere ve ben ona animasyon olarak hazırlanan ineklerin süt için nasıl köleleştirildiğini gösteren videoyu izlettim. Zorla değil. Ben izlerken yanıma gelip ne izlediğimi sorduğu için, izlemek istediği için izlettim).Yediği köftenin neden insan eti olmadığını sorduğunda, insan eti yenmiyor diyorum. Neden diyor. Eti yenen canlıların öldüğünü, insan eti yersek o insanların da ölmesi gerektiğini ve bunun ailesi ve sevdikleri için üzücü olacağını söylüyorum. Şimdilik bu açıklamanın ardından “peki ineklerin ailesi üzülmüyor mu?” sorusu gelmiyor ama gelecektir.
Bir çocuğun bunu sorgulamasından daha doğal birşey olmadığını düşünüyorum. İçinde yaşadığı dünyayı anlamaya çalışan küçük bir insan. Elimden geldiğince sorularına gerçekleri saklamadan onun anlayacağı düzeyde cevap veriyorum. İnsanların çocuklarıyla konuşmaktan kaçındığı bir çok konuyu çocuğumla konuşmaktan kaçınmadığımın da farkındayım. Bakalım ilerleyen yıllarda bunun dönütü nasıl olacak?